Głos ludu

Wsiadam. Podaję adres. Z miejsca zagaja:
– Ale sobie żydki pobudowały chałupę w centrum Warszawy, nie?

Na moment zapiera mi dech, jak zwykle w takich sytuacjach, kiedy nie można sobie wmówić, że się przesłyszało albo ktoś się przejęzyczył, ale łapię powietrze i mówię, starając się mimo wszystko zabrzmieć uprzejmie, że nie zamawiałam obrażania, tylko szybki dowóz na miejsce. Bo niestety nie mogę wysiąść, za dziesięć minut muszę być na miejscu.

Chyba nazbyt udało się z tą uprzejmością, bo niezrażony ciągnie dalej:
– To nie mówi się „żydki”? A jak się mówi? „Żydzi” można mówić, czy to też nie bardzo?
– Można – przełączam się na tryb edukacyjny. – Od dużej litery, bo od małej to określenie grupy religijnej, jak buddyści abo chrześcijanie.
– Aha. A więc można, tak? Na pewno?
– Można.

Po dwóch kilometrach odzywa się znowu:
– Żydzi rządzą światem. Wie pani, że Hitler też był Żydem? On to tak wszystko zmontował przeciw swoim, a na koniec sam uciekł. I podobno gdzieś żyje w Ameryce Południowej.
– A skąd pan czerpie podobne rewelacje?
– Z internetu.

W internecie mógł posłuchać wypowiedzi kandydata na prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Grzegorza Brauna i uwierzyć, że świat jest w rękach Żydów, którzy przed wiekami zawiązali międzynarodowy spisek. Wielu przyzwoitych ludzi wzruszało wówczas ramionami, słysząc, że należałoby zakazać publikacji podobnych treści. Bo przecież Brauna trudno traktować poważnie.

W internecie mógł obejrzeć, jak na wrocławskim rynku płonie kukła przedstawiająca Żyda (tego przez duże „Ż”). Przyzwoici ludzie radzili, by nie popadać w histerię, bo to tylko polityczne ekstremum.

Kiedy na oficjalnym profilu prezydenta Polski pojawiła się relacja z Chanuki w Belwederze, sam mógł pod nią poinformować – pod nazwiskiem albo fałszywym profilem, jeśli byłby bardziej przezorny – że wstydzi się za głowę państwa i drugi raz by na nią nie zagłosował. Takich komentarzy pojawiły się wówczas dziesiątki. Oraz inne, znacznie gorsze. Przyzwoici bagatelizowali, że to na pewno prowokatorzy, internetowe trolle, bo zwykły wyborca nigdy nie zamieściłby czegoś podobnego. Profil nadal jest otwarty, każdy może pisać, co chce, komentarze pod postem o Chanuce, z którymi wciąż można się zapoznać, gdyby ktoś był ciekaw, nie doczekały się tam reakcji choćby jednym zdaniem.

Jeszcze nie tak dawno antysemickie wymysły rodem z „Protokołów mędrców Syjonu” szeptano sobie na ucho, a gazetki, w których je publikowano, większość kioskarzy upychała wstydliwie pod ladą. Wciąż wierzy w nie wielu – co do tego nie mam złudzeń – ale w oświeconym, należącym do europejskiej wspólnoty społeczeństwie, za jakie lubimy się uważać, dotąd jakoś głupio było się do nich przyznawać otwarcie. Dziś przedstawił je publicznie lider drugiej co do wielkości siły w polskim parlamencie. Jeśli nikt nie zaprotestuje, trudno o bardziej oczywiste przyzwolenie, by przedstawiał każdy.

Może zanim cały kraj zacznie świętować narodziny Żyda, którego matką była Żydówka obwołana królową Polski, da się coś z tym jeszcze zrobić?